Energietransitie: Stand van zaken

Het is goed dat de overheid mensen bewust maakt dat er mogelijkheden zijn en dat er iets moet gebeuren.

Laat ze eerst eens beginnen met het goede voorbeeld te geven:
– elektrische dienstauto’s;
– openlijk gebruik maken van openbaarvervoer;
– minder reizen naar het buitenland (wekelijks naar bijv. Brussel);

Laten we ook nu eens echt werk gaan maken van de bedrijven voordat de particulieren aan de gang moeten.
De (grote) industrie heeft nog zoveel te winnen qua energieverbruik dat dit de quickwins zijn.

Daarnaast moeten we eens gaan kijken wat consuminderen kan doen voor ons.
Gedurende Corona hebben we veel thuis gewerkt, dit had al een positief effect op het klimaat.
Waarom zijn we hier massaal mee gestopt? Het hybride-werken was toch een toekomst?

De veengebieden in Friesland stoten door de afgedwongen lage waterstand jaarlijks even veel co2 uit als het complete wagenpark van deze provincie. De provinciale overheid houd dat in stand voor één beroepsgroep. Hoe bewust is de overheid zelf met het milieu bezig?

Bij de energietransitie en met name de toename van zon en wind hebben we twee problemen: 1) de leverzekerheid – de zon schijnt niet altijd en soms hebben we te weinig wind en 2) het elektriciteit transport waarbij het stroom netwerk op de schop moet. Met name het laagspanningsnetwerk vraagt grote investeringen.
Een goede oplossing is de vierhoek “zon – wind – opslag – groene kernenergie” als een eenheid te beschouwen. Daarmee heb je meteen 1) de leverzekerheid en 2) het elektriciteit transport opgelost.”
Opslag kan in veel vormen als elektriciteit, warmte, waterkracht, enzovoort. Voorbeelden zijn accu’s, warmteopslag in gesmolten zout, waterstof, waterbassins, warmteopslag in aardlagen, ijzerpoeder, enzovoort.
Kernenergie noemen we groen als de centrales inherent veilig zijn en geen langlevend gevaarlijk nalaat afval nalaten en dat zijn de zogenaamde generatie 4 centrales die rond 2030 beschikbaar komen.
Taak van de overheid is om hier de regie te voeren.

In een effectieve energietransitie moeten we alle puzzelstukjes zodanig combineren dat ze effectief en efficiënt samenwerken. Die puzzelstukjes zijn: zon, wind, opslag, groene SMR-centrales en elektriciteit transport. Een weinig genoemd puzzelstukje zijn aanpasbare gebruikersprofielen. Dat optimaal laten samenwerken noemt men systeemdenken. En dat systeemdenken is essentieel, zoals Wouter van Dieren (oprichter van veel groene organisaties en lid van de Club van Rome) al langer predikt.

Bij dat systeemdenken (opzet en uitvoering) moet de overheid de regie voeren. Daarvoor leunt zij op ervaren deskundigen van verschillende disciplines. Maar dat systeemdenken en bijbehorende regie komt niet van de grond. Er zijn wel adviesgroepen, maar die zijn erg gefragmenteerd en schrijven alleen maar rapporten. Een echte projectorganisatie ontbreekt.

Momenteel is het elektriciteit transport erg problematisch. Zowel de hoogspanningsnetwerk en laagspanningsnetwerk moeten fors aangepast/uitgebreid worden. Maar met alle inspraakrondes en gebrek aan aannemers gaat dat lang duren, denk aan 10 tot 15 jaar!

En volg ook de IPCC-adviezen. Zij zeggen bijvoorbeeld dat we bij een energietransitie alle puzzelstukjes nodig hebben inclusief kernenergie. Die kernenergie niet de oplossing van alles, maar wel een onmisbaar puzzelstukje. Door ook de opkomende groene SMR-centrales in te zetten wordt die energietransitie een stuk eenvoudiger en sneller. En omdat ze geen waterkoeling nodig hebben en inherent veilig zijn zonder langlevend afval, kun je ze overal neerzetten.
Helaas worden de IPCC-adviezen in de discussie onderuitgehaald door het doemdenken van partijen. Die negatieve hype resulteert in domme oplossingen. Bv sluit kerncentrales en stook bruinkool.